VIRGINIE DAÏDË - MOODS

Artiest info
Website
facebook
Label : DSY
Distr. : Outhere Distr. Benelux

Drie jaar na het debuut van de Franse saxofoniste Virginie Daïdé met Dream Jobim, o.a met Tom Harrell, verschijnt er nu het album “Moods”, waarvan ik zeer onder de indruk ben, bevlogen saxofoonspel en doorwrochte composities zorgen voor een fantasierijk en plezant te beluisteren album. Haar mede muzikanten op dit album zijn Nicolas Dri op piano, Thomas Posner op contrabas en Tony Rabeson op drums. Alle composities en arrangementen zijn van de hand van Virginie Daïdé, behalve “Castle” van Thomas Posner en “Paris Menthe” van Nicolas Dri. We zijn inmiddels het punt allang voorbij dat vrouwelijke jazzartiesten volledig zijn geaccepteerd, dat was al tientallen jaren het geval met pianisten, maar met het zogenaamd masculiene instrument de saxofoon heeft het wat langer geduurd maar ook dat is een gepasseerde station, gelukkig maar en dat wordt hier met verve bewezen door Virginie Daïdé, een geweldige muzikant met een heerlijke sound en een knappe componist.

Het album opent met het zwoele “Three on the road” dat fraai wordt opgebouwd met lange strofen op de tenorsax, soepel bas spel en klaterende piano akkoorden. “Seeing you” heeft een bijzondere melodie die zich onmiddellijk vastzet in je hoofd, heel fraai en knap in elkaar gezet. Ook het uptempo “One more” heeft een catchy refrein , blijkbaar een specialiteit van Virginie, het lichtvoetige pianospel van Nicolas is ook een genot om te beluisteren, samen met het zoetgevooisde saxspel van Virginie zorgt het voor muziek om bij weg te dromen. Bassist Thomas Posner zorgt voor een sfeervolle intro van “Castle” waarna Virginie de luisteraar meevoert op een reis door een droomkasteel. Ook in het swingende “Moods up” speelt het vingervlugge gedreven bassen van Thomas een belangrijke rol. De rust keert weer in het romantische “Paris Menthe”, alweer een heerlijk muziekstuk om bij weg te zweven als in een droom. Het album wordt besloten met het gevoelvolle “J & E”, een prachtige ballad waarin Virginie met haar warme spel mij doet denken aan Stan Getz, voorwaar geen verkeerde vergelijking ! Warm aanbevolen dit album.

Jan van Leersum.